sex and mayhem

Κάθομαι στο γραφείο, μπροστά στις δύο οθόνες μου, και τσεκάρω ένα αρχείο.
Πώς βρέθηκα εδώ;
Δεν ξέρω. Προσπαθώ να θυμηθώ πού ήμουν, τι μεσολάβησε.
Δε μπορώ.
Ξύπνησα στις πέντε το πρωί.
Έτσι, χωρίς λόγο. Αφουγκράστηκα την ησυχία.
Ο εγκέφαλός μου ούρλιαζε ‘γύρνα πλευρό και ξανακοιμήσου ΑΜΕΣΩΣ, αλλιώς θα σέρνεσαι αύριο’.
Τον αγνόησα και σηκώθηκα.
Τα γυμνά μου πόδια ανατρίχιασαν μόλις αποχωρίστηκαν το μαλακό πάπλωμα και θυμήθηκα ότι ο χειμώνας φτάνει.
Ψαχούλεψα τα τσιγάρα μου και σκαρφάλωσα στο περβάζι του παραθύρου. Το τζάμι ήταν παγωμένο.
Θαύμασα το λαμπρό φως του φεγγαρόφωτου. Πώς γίνεται σ’ αυτή τη χώρα οι μέρες να είναι τόσο συννεφιασμένες και οι νύχτες τόσο ξάστερες;
Και μετά θυμήθηκα.
Σταγόνες ιδρώτα, σταγόνες κρασιού, σταγόνες νερού, άγρια χαρά, γυμνά δόντια, βαμμένα χείλη και πυκνά φρύδια, χέρια σα δυνατές αρπάγες, πόδια σαν μαρμάρινες κολόνες ατέλειωτες, στιλπνές και ακλόνητες, μαλλιά ακατάστατα, μυτερά γένια, λαχάνιασμα, μισές λέξεις, μισές φράσεις, σκέψεις που έμειναν στη μέση, σεντόνια, κουβάρι στον καναπέ, στο πάτωμα, παπούτσια μες τη μέση σαν εμπόδια, το κοντρόλ ακριβώς κάτω από την πλάτη μου, σήκωμα απότομο που φέρνει ζαλάδα, πνιχτά γέλια, απόγνωση, η απόσταση μηδενίζεται και πολλαπλασιάζεται σε κλάσματα δευτερολέπτου, εδώ, αλλού, ξανά εδώ, ξανά αλλού, ο αέρας σπρώχνει τις κουρτίνες για να μπει μέσα, μια νυχτοπεταλούδα χτυπιέται στο τζάμι αλλά κανείς δε την προσέχει, γιατί προσέχουμε μόνο πώς θα καούμε ζωντανοί αλλά δε μας νοιάζει, δε μας αφορά τίποτα, ο ένας κατευθείαν στα μάτια του άλλου, λαχάνιασμα, σπασμός, κι άλλος σπασμός, θολούρα.
Το τσιγάρο καίγεται ανάμεσα στα δάχτυλά μου.
Σηκώνομαι και κουβαλάω τη σαράβαλη ύπαρξή μου πίσω στο κρεβάτι.
Εδώ όμως πώς βρέθηκα;