Σε άλλους αρέσει όταν ο άλλος τους καταλαβαίνει μ’ ένα νεύμα. Μ’ ένα ύφος. Χωρίς να μιλήσουν. Πριν καν μιλήσουν. Μου το λένε μ’ ενθουσιασμό και νιώθουν τυχεροί που τους έτυχε κάτι τέτοιο. Εγώ και μόνο στη σκέψη ότι θα συμβεί κάτι τέτοιο φρικάρω. Πνίγομαι. Εγώ θα ένιωθα παραβιασμένη αν εισέβαλλε κάποιος στο κεφάλι μου κατά βούληση. Οι άλλοι γιατί το κυνηγάνε; Και, αν μου συμβεί κάποτε κι εμένα, τι θα γίνει; Θα γαντζωθώ πάνω του και θα γίνω αυτό που μια ζωή κοροϊδεύω ή θα φύγω τρέχοντας;
Γενικά, μπορείς να γίνεις ευτυχισμένος αφήνοντας τη ζωή σου στα χέρια ενός άλλου ανθρώπου;
Το χαρτί βέβαια δεν πρόκειται να μου απαντήσει ποτέ τίποτα. Μήπως να πάω να τα πω σε κάναν άνθρωπο;
Επίσης. Ο μπάρμαν έχει τέλεια μάτια. Caribbean Blue.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου