Σάββατο 19 Μαΐου 2007

Rolling stone

Όταν ξεκινήσει η κατρακύλα, πού μπορεί να φτάσει; Μπορείς να τη σταματήσεις από μόνος σου ή χρειάζεσαι ένα γερό εξωτερικό ταρακούνημα; Και στην τελική, ποιος ορίζει τι είναι κατρακύλα; Μήπως μέσα απ’ αυτήν μπορείς να πάρεις ένα πολύτιμο μάθημα; Γιατί γενικώς την υποτιμούν;

Από πού ξεκινάει η τάση απομόνωσης; Από την απογοήτευσή μας για τους άλλους ή από την απογοήτευση για μας τους ίδιους; Αν είναι το πρώτο, αρκεί να γνωρίσεις κάποιους ‘άλλους’ για να την ξεπεράσεις; Αν είναι το δεύτερο;

Λείπεις. Από μένα, από ‘δω, γενικώς.
Ναι. Αναγνωρίζω την παράνοια της κατάστασης. Μου λείπεις, παρ’ όλο που δεν έχεις μορφή, δεν έχεις μυρωδιά, δεν είσαι παρά μια σκιά. Αλλά δε μπορεί. Αφού νιώθω την απουσία σου, δε μπορεί παρά να υπάρχεις.

Τι μου φταίει; Ξέρω; Ή απλώς αρέσκομαι ν’ αποκοιμίζω τον εαυτό μου μ’ απατηλές διαβεβαιώσεις;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου