Πέμπτη 10 Δεκεμβρίου 2009

Μετακόμιση και τσιγάρα

Αντιλαμβάνομαι φυσικά ότι αυτά τα δύο εκ πρώτης όψεως δεν έχουν τίποτα κοινό. Αλλά η αλήθεια είναι ότι είναι άρρηκτα συνδεδεμένα. Βεβαίως. Τα τσιγάρα είναι κόλλημα. Μεγάλο. Η μετακόμιση δεν είναι ακριβώς κόλλημα, είναι αποτελεί ωστόσο ένα Χ πρόβλημα. Όταν η μετακόμιση δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα ενώ θέλεις απεγνωσμένα να διαφανεί, τα τσιγάρα αυξάνονται. Όταν η μετακόμιση διαφαίνεται επιτέλους στον ορίζοντα και μαζί της όλο το αγγούρι της υπόθεσης, τα τσιγάρα αυξάνονται περισσότερο. Όταν τελειώνει η μετακόμιση και θες να πάρεις μιαν ανάσα σαν άνθρωπος, θα κάνεις κι ένα τσιγαράκι παραπάνω. Όταν τελειώσει η ανάσα και σκεφτείς με το ακατοίκητο κεφάλι σου ότι είναι πολύ πιθανό η διαδικασία να επαναληφθεί, εκεί να δεις τσιγάρα. Γενικώς το όλο θέμα της μετακόμισης συνοδεύεται από τσιγάρα.

Πάλι γκρινιάζω βέβαια. Δε μπορώ να πω ότι ψάχναμε χρόνια ολόκληρα και δε βρίσκαμε σπίτι, ούτε ότι δεν τα βρίσκουμε μεταξύ μας. Αντιθέτως. Το θέμα δεν είναι αυτό. Το θέμα είναι ότι από τον περασμένο Σεπτέμβριο έχω μετακομίσει τόσες φορές που πλέον δεν την παλεύω.
Αθήνα – Γαλλία. Γαλλία – Αγγλία σπίτι 1. Αγγλία σπίτι 1 – Αγγλία σπίτι 2. Αγγλία σπίτι 2 – Αγγλία σπίτι 3. Αγγλία σπίτι 3 – Αγγλία εδώ που είμαι τώρα. Και όλο αυτό μέσα σε διάστημα 14 μηνών. Ήμαρτον!

Ναι. Βαλίτσες και κούτες παντού σε μόνιμη βάση. Ελπίζω τουλάχιστον τώρα οι βαλίτσες να κάτσουν στ’ αυγά τους για λίγο καιρό μπας και συνέλθω.

Το πρώτο βράδυ στο καινούριο σπίτι λίγο έλειψε να τη βγάλουμε στον καναπέ (και οι τρεις) γιατί τα κρεβάτια έκαναν 150 ώρες να έρθουν. Εξαιρετικά διασκεδαστικό. Επίσης το πρώτο Σαββατοκύριακο χάλασα περίπου 10 συρμάτινα σφουγγάρια στην προσπάθειά μου να το κάνω όχι αστραφτερό, απλώς ανθρώπινο και κατοικήσιμο. Οι συγκάτοικοι μάλλον πιστεύουν ότι έχω κάποιου είδους εγγενή ανωμαλία και υποχονδρισμό. Πράγμα που βεβαίως δεν είναι αλήθεια. Απλά έχω μεγαλώσει με τη μάνα μου. Επομένως τίποτα ποτέ δεν είναι τόσο καθαρό όσο θα έπρεπε. Και δεν είναι διαπραγματεύσιμο το θέμα. Οπότε τους τρομοκρατώ συστηματικά. Χοχοχο. Όχι ότι σκοπεύω να τους κάνω σαν τα μούτρα μου – αυτό είναι αδύνατο ούτως ή άλλως.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου