Σήμερα κάναμε μια φοβερή άσκηση. Είχε να κάνει με τα τέσσερα στοιχεία και με το ποιο είναι το πιο ισχυρό στον καθένα μας. Στο τέλος έπρεπε χρησιμοποιώντας το στοιχείο μας να ιχνογραφήσουμε τ’ όνομά μας. Ήταν εκπληκτικό. Είχα στο μυαλό μου μια γενική ιδέα μόνο. Τίποτε άλλο. Παρ’ όλ’ αυτά ανέβηκα στη σκηνή και τσαλακώθηκα. Τελείως. Εκτέθηκα. Πέρ’ απ’ όσο νόμιζα ότι μπορώ. Απογυμνώθηκα.
Η σκηνή είναι απίστευτο πράγμα. Δεν υπάρχει τίποτα σαν κι αυτό. Σε θρέφει και σε σκοτώνει. Σου παίρνει ζωή και σου ξαναδίνει. Είναι εμμονή, κόλλημα, έρωτας, απωθημένο. Είναι κάτι που όλοι πρέπει να δοκιμάσουν μια φορά σ’ αυτή τη ζωή.
Δεν ξέρω πόσο ευκολο είναι να πείσω κάποιον για την επίδραση που έχουν επάνω μου αυτά που γράφει. Είναι βλέπεις και δικό μου πρόβλημα όταν άλλοι κάνουν κάτι τέτοιο επάνω σε δικά μου γραπτά, ωστόσο λέω να το προσπαθήσω...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ξέρω σε ποια χρονιά ήσουν στην Θεατροδίνη... απο τα ονόματα που αναφέρεισ 1-2 νομίζω οτι κατάλαβα, εκτός φυσικά απο την μαριλένα...
Ήμουν κι εγώ εκεί πάντως...
Έφυγα κι εγώ απο εκεί πάντως....
Επιμένω να θυμάμαι εκείνα τα 2 χρόνια απο την ζωή μου ΠΑΝΤΑ...
καλές αναμνήσεις κοπελιά... κοίτα να τις κάνεις λόγο, ή ποίηση ή κι εγώ δεν ξέρω τι άλλο... ήταν και είναι ΠΑΝΤΑ ΧΡΥΣΑΦΙ...
Ήταν ρε γαμώτο. Ήταν.
ΑπάντησηΔιαγραφή